Konkrety proszę, konkrety a nie rzucanie pustosłowiem w nadziei, że ktoś się na nie złapie.

W kilku przypadkach podjęto się przekucia sieci z różnym skutkiem – w Libercu i Sofii prace zarzucono w połowie i sieci najprawdopodobniej już na dobre będą funkcjonować na dwu rozstawach. Koszty zmiany są wysokie, a zmianę rozstawu trudno jest etapować.

Wiem, że Łodzi nie byłoby stać na przebudowę wszystkich linii tramwajowych i wymianę całego taboru jednocześnie. Ale może przebudowa trasy W-Z jest dobrą okazją, żeby się zastanowić nad zmianami na niektórych liniach.

Na przykład Stuttgart ma dwa rodzaje tramwajów – wąskotorowe i o normalnym rozstawie szyn. Na części tras tor składa się z trzech szyn (jest dostosowany do obu rodzajów tramwajów). Może podobne rozwiązanie sprawdziłoby się w Łodzi?

Moje obawy budzi jedynie słomiany zapał władz Łodzi do budowy czegokolwiek. Jeszcze 5-6 lat temu, czytając o planowanych inwestycjach, wyobrażałem sobie, w jakim wspaniałym mieście mogę niedługo mieszkać. Z zapowiadanych inwestycji rozpoczęła się jedynie przebudowa dworca Łódź Fabryczna (oby została zrealizowana do końca). Cierpliwość mi się skończyła i przeniosłem się do Warszawy.

Tak czy inaczej, życzę Wam, aby Łódź wreszcie wypłynęła na powierzchnię. Może DTC będzie dobrym początkiem.

Nade wszystko jednak problem ze skręcającą 7 i korkowaniem się tramwajów na Kościuszki to wynik błędnie zaprogramowanej sygnalizacji. 7 aby skręcić musiała przeczekać cały cykl świateł, a tramwaje jadące na wprost Kościuszki nie mają szans, by więcej niż jeden przejechał w czasie jednego cyklu. Wystarczyło niekorzystne ustawienie się tramwajów i spiętrzenie na którymś z wcześniejszych skrzyżowań i korek gotowy. Proszę zwrócić uwagę, że korki tramwajowe na Kościuszki tworzą się często niezależnie od obecności bądź nie linii 7. Przed remontem trasą kursowało więcej tramwajów (32 zamiast 30), a przed 2001 – jeszcze więcej (w godzinach szczytu prawie 40) i nie było problemów korkowania się. Tak więc to nie liczba tramwajów jest problemem tylko praca sygnalizacji.

Nawiasem mówiąc przy uruchomieniu ŁTR obiecywano, że w przypadku korkowania się skrzyżowania sygnalizacja będzie przełączana w ręczny tryb pracy, w celu rozładowania korków – widać ile warte są obietnice ZDiT i jak wykorzystywana jest infrastruktura zbudowana za ciężkie miliony.

Proszę spojrzeć na dworzec na pl. Grunwaldzkim we Wrocławiu – to jest obiekt zlokalizowany w ciągu drogi krajowej nr 8 (Białystok – Warszawa – Wrocław – Czechy) – ważniejszej i bardziej obciążonej niż al. Mickiewicza. Działa bez zarzutu. Dworzec w Lipsku znajduje się między pasami drogi o 3-4 pasach ruchu w każdą stronę – nie ma najmniejszego problemu z płynnością ruchu. Trzeba pamiętać, że gdy gdzieś jedzie tramwaj, to samochody mogą jechać równolegle do niego, tylko trzeba chcieć odpowiednio sterować sygnalizacją.

Niemniej jednak ostatnie sygnały płynące z miasta mówią o tym, że węzeł powstanie wraz z tunelem drogowym pod tym fragmentem trasy. Nie będzie to może rozwiązanie najtańsze, ale rozwiąże definitywnie problemy tego miejsca i to nie tylko komunikacyjne, ale też przestrzenne.