Racjonalne zaplanowanie sieci transportu zbiorowego dla miasta wielkości Łodzi możliwe jest na wiele sposobów. Proponowany układ nie stanowi zatem „jedynego słusznego rozwiązania”, ale opierając się na racjonalnych przesłankach jest projektem, który zdecydowanie lepiej niż istniejący system zaspokaja potrzeby transportowe mieszkańców. Układ może być skomponowany w inny sposób, ale pod warunkiem konsekwentnego realizowania określonej strategii postępowania. Tworząc Społeczny Projekt Komunikacji Miejskiej bazowaliśmy na następujących założeniach:
- Podstawowa częstotliwość kursowania linii to 7,5 minuty.
- Dla linii, na których nie znajduje ona zastosowania przyjęliśmy częstotliwość 15 minut, w wyjątkowych przypadkach – rzadszą.
- Dla linii peryferyjnych linie pogrupowano w „pakiety” tak, by na wspólnym odcinku dawały częstotliwość 7,5 lub 15 minut (np. dzisiejsze linie 53, 53A, 67, 88, 88A i 94 kursujące ulicą Brzezińską i dalej obsługujące peryferyjne lokalizacje często kursują w grupach i nieregularnie, a przy odpowiednio ułożonym rozkładzie jazdy mogłyby po ul. Brzezińskiej kursować w równych odstępach czasu).
- W obrębie większych osiedli tworzymy linie, których zadaniem jest możliwie sprawne dowiezienie do węzła przesiadkowego na sieci tramwajowej. Węzeł ten powinien umożliwiać przesiadkę w obrębie wspólnego przystanku (bez przekraczania jezdni). Od tej zasady istnieją wyjątki, które z czasem powinny być eliminowane poprzez modernizację węzłów.
- Wybrane linie dowozowe powinny mieć rozkłady jazdy skoordynowane z liniami tramwajowymi.
- Zwiększamy dostępność do sieci komunikacyjnej. W wybranych przypadkach, ze względu na parametry dróg, może to wymagać zastosowania taboru klasy midi (autobusy o obniżonej pojemności, szerokości, nośności, promieniu skrętu). Do obsługi wszystkich połączeń prawdopodobnie niezbędne będzie zwiększenie liczby pojazdów tej klasy, a do czasu jego zakupu – realizację niektórych rozwiązań można zawiesić.
- W uzasadnionych przypadkach proponujemy korzystanie z ruchu okrężnego, jednokierunkowego zamiast zawracania na pętli.
- Realizacja niektórych elementów układu wymaga niewielkich prac infrastrukturalnych (wzmocnienie nawierzchni, korekta profilu jezdni etc.); nie są to jednak zadania przekraczające możliwości miasta i wymagające wieloletniego planowania.
- Linie tramwajowe podmiejskie są ponownie wprowadzane do centrum miasta (poprzez połączenie z liniami miejskimi). Dla zachowania możliwości kursowania taboru niskopodłogowego po ciągu ŁTR skorygowaliśmy trasy linii tramwajowych.
- Częstotliwości na podmiejskich odcinkach linii są podane orientacyjnie. Ostateczne rozwiązania zależą od decyzji stron porozumień międzygminnych.